ลางสังหรณ์ที่เป็นจริง

ลางสังหรณ์ที่เป็นจริง

ในโลกนี้มีคนเป็นจำนวนมากที่มีจิตใต้สำนึก หรือมีลางสังหรณ์เฉพาะตัวที่สามารถบอกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้ล่วงหน้าอย่างถูกต้องแม่นยำ ดังจะยกให้ดูเป็นตัวอย่างดังนี้

เมื่อเวลาประมาณสิบเจ็ดนาฬิกาของวันที่ 7 ตุลาคม ปี พ.ศ. 2124 สันตะปาปาปิอุสที่ 5 ได้ประกาศเชื้อเชิญบรรดาแขกเหรื่อที่ได้รับเชิญให้มาร่วมกินเลี้ยงในงานสโมสรสันนิบาตประจำปี ซึ่งทางสำนักวาติกันจัดขึ้นที่ห้องรับรองใหญ่ ให้หยุดการกินเลี้ยงไว้ชั่วคราวและขอให้ไปร่วมสวดขอบคุณพระเจ้าในพระมหาวิหาร 

เนื่องในโอกาสที่พระผู้เป็นเจ้าได้ประทานชัยชนะอันยิ่งใหญ่ให้แก่กองทัพคริสเตียน ที่ทำการสู้รบกับกองทัพของพวกเติร์กนอกศาสนาที่สมรภูมิเลปันโตเมื่อไม่กี่ชั่วโมงล่วงมานี้ สมัยนั้น ข่ายการสื่อสารที่รวดเร็วที่สุดได้แก่การส่งสารโดยนกพิราบ ฉะนั้นบรรดาแขกเหรื่อจึงพากันสงสัยว่าโป๊ปท่านได้ทราบข่าวอย่างรวดเร็วเช่นนี้ได้โดยวิธีใด เพราะระยทางระหว่างกรุงวาติกันและสมรภูมิเลปันโต ซึ่งอยู่ถึงชายแดนกรีซกับเตอรกีนั้น นกพิราบสื่อสารใช้เวลาบินถึงสี่หรือห้าวัน

แต่แม้กระนั้นก็ไม่มีแขกเหรื่อผู้ใดกล้าพอที่จะกราบทูลถามโป๊ปท่าน รอจนกระทั่งอีกสิบสามวันต่อมา ทางวาติกันจึงได้รับใบบอกอย่างเป็นทางการว่า ในเวลาบ่ายสามโมงของวันที่ 7 ตุลาคม กองทัพเรือผสมของฝ่ายคริสเตียนอันประกอบด้วยกองทัพเรือของสเปน ของเวนิส และเจนัว ได้ทำลายกองทัพเรือของเตอรกีจนย่อยยับอัปราไม่มีเหลือเลย โป๊ปปิอุสที่ 5 องค์นี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีญาณวิเศษอีกท่านหนึ่งในประวัติศาสตร์แห่งชาติคริสเตียน

บางครั้งบางทีลางสังหรณ์หรือจิตสำนึกต่าง ๆ นี้ ก็มักจะมาในรูปแบบของจิตใต้สำนึกหรือในรูปแบบของความฝัน ในปี พ.ศ. 2355 เมื่อแสนยานุภาพของพระเจ้านโปเลียนบุกกระหน่ำเข้าสู่ประเทศรัสเซียเหมือนกับพายุบุแคมนั้น ภรรยาของท่านเค้านท์ทูทซคอฟฟ์ ซึ่งเป็นนายทหารชั้นแม่ทัพของรัสเซียได้ฝันติดต่อกันถึงสามครั้งสามหนว่า ท่านแม่ทัพทูทซคอฟฟ์ได้ถึงแก่ความตายที่ "ตำบลโบโรดิโน" ท่านเค้านท์เตสได้พยายามตรวจสอบแผนที่เพื่อจะพิสูจน์ให้ทราบว่าตำบลโบโรดิโนนั้นอยู่ตรงไนกันแน่ แต่ก็ไม่ประสบผล ไม่มีผู้ใดทราบเลยว่าตำบลนี้อยู่ตรงส่วนไหนของประเทศรัสเซีย

จนกระทั่งเวลาล่วงไปอีกเกือบครึ่งปี จนถึงวันที่ 7 กันยายนของปีนั้น ซึ่งเป็นวันที่กองทัพของรัสเซียได้รับคำสั่งให้ถอยร่นไปตั้งรับที่กรุงมอสโคว์ นายทหารคนสนิทของท่านนายพลทูทซคอฟฟ์จึงมีโอกาสไปรายงานให้เค้านท์เตสทราบว่า ท่านแม่ทัพถูกกระสุนปืนของข้าศึก และถึงแก่อนิจกรรมที่หมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งชื่อหมู่บ้าน "โบโรดิโน" จริง

และในปีเดียวกันนั้น เจ้าของเหมืองถ่านหินชาวเมือนคอร์นวอลล์ ชื่อ "จอห์น วิลเลี่ยมส์" ได้บอกกล่าวกับเพื่อนฝูงและลูกเมียว่า ระยะนั้นเขาฝันติดต่อกันหลายครั้งว่า ได้เห็นชายคนหนึ่งถูกลอบยิงล้มลงตายต่อหน้าเขาที่ห้องรับรองของรัฐสภา และเมื่อถามคนที่อยู่ใกล้ ๆ ว่าชายคนที่ถูกยิงนั้นเป็นใคร ก็ได้รับคำตอบว่าเป็นเสนาบดีว่าการกระทรวงการคลัง

แล้วอีกเก้าวันหลังจากนั้น ในวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2355 สเปนเซอร์ เพอร์ซีวัล ซึ่งดำรงตำแหน่งเอกอัครมหาเสนาบดี และว่าการกระทรวงการคลังอีกกระทรวงหนึ่ง ก็ถูกคนร้ายบุกเข้าไปจ่อยิงที่ห้องรับรองของรัฐสภาจนตายคาที่ ที่น่าอัศจรรย์ใจอย่างที่สุดนั้นได้แก่ รูปร่างหน้าตาและลักษณะท่าทางของคนร้ายที่ถูกจับได้เหมือนกับผู้ร้ายที่ปรากฏในฝันที่วิลเลี่ยมส์เล่าให้คนอื่น ๆ ฟังไว้อย่างไม่ผิดเพี้ยนเลย

°.•°•.★* *★ .•°•.°°.•°•.★* *★ .•°•.°°.•°•.★*

(โป๊ปปิอุสที่ 5)
เรื่องต่อมาเป็นเรื่องของเจ้าของโรงงานผลิตสีน้ำมัน ชาวแคลิฟอร์เนียชื่อ แจ็ค สวิมเมอร์ ซึ่งพอถึงคืนดีก็ฝันเห็นตัวเลขหลักล้าน สวิมเมอร์ก็เลยจดใส่กระดาษปิดผนึกเอาไปฝากไว้กับเซฟของสถานีตำรวจแห่งหนึ่ง ทีนี้ผลของการเลือกตั้งประธานาธิบดีเป็นครั้งที่สองของประธานาธิบดีไอเซนเฮาเออร์ ในปลายปี พ.ศ. 2499 ปรากฏออกมา จึงเอาตัวเลขที่สวิมเมอร์ฝันไว้มาเปรียบเทียบกันดู ก็ได้ความใกล้เคียงดังนี้

ผลการนับคะแนนของทางการ : 34,227,096 คะแนน
คะแนนที่สวิมเมอร์ฝันเห็ตัวเลข : 33,974,241 คะแนน

ซึ่งนับว่าเป็นตัวเลขที่ใกล้เคียงยิ่งกว่าผลการทำนายของสำนักงานสถิติแกลลัพ โพลล์เสียอีก

อีกสิบปีต่อมา คือในปี 2509 ก็มีเรื่องของความฝันที่กลายเป็นจริงเกิดขึ้นอีกเรื่องหนึ่ง คือในตอนเช้าของวันหนึ่งกลางเดือนตุลาคม เด็กนักเรียนหญิงของโรงเรียนประจำตำบลอาเบอร์ฟานในแคว้นเวลส์ ชื่อเด็กหญิงอีริล โจนส์ ได้เล่าความฝันให้มารดาฟังว่า เมื่อคืนที่ผ่านมา "แม่! หนูฝันว่าได้เดินไปโรงเรียนอย่างเคย พอไปถึงโรงเรียนก็เห็น โรงเรียนถูกถมด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่เป็นเหมือนขยะสีดำ ๆ

" มารดาได้ฟังแล้วก็ยังเอ็ดลูกสาวว่าไร้สาระ แต่เพียงแค่สองวันต่อมา คือในวันที่ 21 ตุลาคม ก็มีพายุฝนถล่มลงมาอย่างแรง แร่แกรฟไฟท์บนเขาหลังโรงเรียนถูกน้ำป่าพัดพาลงมาทับถมอาคารเรียน คร่าชีวิตนักเรียนชายหญิงไป 114 ชีวิต และในจำนวน 114 ชีวิตนี้ ก็มีชีวิตของแม่หนูน้อยอีริล โจนส์รวมอยู่ด้วย

ส่วนคำพูดที่เป็นลางนั้น ฝรั่งบางคนหรือบางหมู่บางเหล่าก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่สมควรจะพูดเช่นเดียวกันกับคนไทยเหมือนกัน แจ็คเคอรีน โอนาสซิส ภรรยาม่าของนายโอนาสซิส เศรษฐีกรีก ซึ่งเคยเป็นภรรยาของประธานาธิบดีเคนเนดี้มาก่อน ได้เล่าให้คนใกล้ชิดฟังว่า ในขณะที่นั่งเครื่องบินมุ่งหน้าไปนครดัลลัส ในตอนสาย ๆ ของวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 นั้น จู่ ๆ ประธานาธิบดีเคนเนดี้ก็เอ่ยขึ้นมาลอย ๆ ต่อหน้าคนใกล้ชิดว่า 

"ถ้าใครมันอยากจะเอาปืนไรเฟิลพาดหน้าต่างยิงฉัน ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ฉะนั้นอย่าพากันวิตกวิจารณ์ไปให้มากนักเลย (If someone want to shoot me from the window with a rifle, I can't stop him. So let's not worry about it!)"

แล้วอีกเพียงสองชั่วโมงต่อมาประธานาธิบดีเคนเนดี้ ก็ถูกคนที่ชื่อ ลี ฮาร์วีย์ ออสวัลด์ เอาปืนไรเฟิลพาดหน้าต่างยิงสมองกระจาย โดยไม่มีใครช่วยอะไรได้เลย...(จบ)....✎